Pusat Şiiri - İbrahim Ünlü

Yedi başlı yalnızlıklara giyotin
Uçarı düşlere ise
Kuş gagalarıyla şişirilmiş zeplin yakışır.
Eskil sevdaların arşivinde
Mazisi tarifsiz kederlerin anasonu …
Aynamda şimdi cüzamlı yüzüm pıhtıdır.
Bahar saçlarının gömütü…
Vedalaşmandaki semantik
Bende kesintisiz bir iç kanamasıdır
Gidişindeki tarz,entarindeki desen
Boydan boya şu haki mevsim
Aklımda bir kitabe gibi yıllanır.
Yardan bitme bir gül mü bu?
Tükenmez bir kalem mi şair?
Neden en güzel çarpı bacaklı kızlar sevişir?
Anlaşılmaz soruların pusatı…
Tuvaldeki suluboya değil
Bir firavun kalıntısıdır.