Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
acı,sus..pus; bir kenara pıs..
pus vardı izi sürülen is'in. .terkibinde bile.
puhu kuşu, vakitsiz baca temizleyicisi, bekçisi gecenin
sis gibi gelmişti izi sürülen;sana önceden, is'miş gibi gelen ama şimdi, önceden is olduğunu anladın ki böylesi yeğ ve hala da onlasın..
onun için onun izini sürdün
ateş durmaz: suda duran, pimi fitilini senin çektikçe ve uzattıkça, ve sen ..sudaki ateşi -durmayasın diye- alevler de seni körükler
Tamam deli deme bana, saymayı bıraktım. Çıtayı geçtin. Yeniden hoşgeldin. Barış Aluk.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta