Pus Şiiri - Vahit Kemal Kısa

pusta kaldım..
korkutmadı yokluğun kadar cudi renkleri...
senden kalan ve varsa çizdim rüzgarına sasonun...
saatlerime mal olsada fıratın sesi yılmadım dinledim..
bir yamacaında sen vardın diğerinde kaderim...
senden geçmedim...

Zamana boyun eğdim bir başıma kaldım...
Çırpınırken ak kanatlı düşler gece kokarken gün...
Eğilmedim bükelmedim yokluğunda...
Pervasızdı senfoni,sigarada köz gibiydi acın....
Bir tek gül için denkleştirdim bin yıllık rüyamı.
yetmedi....
Bir ben kaldım birde buğusu dudağının..
ağladım..
üç beş sokak ötede kokoreç kokuyordu taksim..,
ben ağladım..
Ah içindeki çocuk ne çabuk yaşladın,bir sevda masalı kadardamı dayanamadın...