Pürtelaş Şiiri - Şair Bilgeperi

İnsanlar akşam olunca
Bir bir evlerine dönerken
Çalınmayan kapıların ardında
Seni bekledim yıllarca
Her telefon çalışında
Sanki sen mişsin gibi
Pür telaş oldum.
Kalabalık caddelerde
Gözlerim hep seni aradı
Senin gülüşün
Senin bakışın vardı
Her bir yabancıda
Sana adadım ömrümü
Haberin olmadan
Gecelerimin konuğu
Gündüzümün giziydin.
Ayrılığına dayanamadığım
Hayırsız haylaz çocuğumdun