Pürmelâl Şiiri - Sefer Göltekin

adını koyalım
gümüş tenli hırslarla döşenirse dilin kaldırımları
ta uzak bir haneden ünlenir mi sevilmeye

ünlenmez

ne kaldı geriye bağırmalardan öte birbirimize
hangi yanımızın arttığı görülmüş bunca yıl de

adını koyalım
özenle uydurulmuş haberlere kesmişsek gözümüzü
yanı başımızda duran iklim görünür mü yüzümüze

görünmez

öyle de sağırlaşan ellerle nereye tutunur şimdi
alkışlanmaktan aşınan esmer alınlarımız de

adını koyalım
kalbimizi dövmüyorsa uyandığımız sabahlar
tek bir ağızdan söylenir mi hüzzam şarkılar

söylenmez

büyük konuşuyorum öyleyse büyüdük
aferinlerle şımartılmış çocuklar gibi