Mola verdiğimiz zamanlar,
Hayattan artakalan zamanlardır,
Geceler hayatın en büyük molasıdır,
Yalnız karanlık, ölümünde bir parçasıdır.
Belkide bu sebeple korkuttuğu için,
Sindirir, korkutur ve dinlendiricidir.
Ölüm büyük dinlenmenin başlangıcıdır.
İnsan hayatını yine insanın saflığından kazanır,
Hayat hep sömürü üzerine kurulmuş bir ağdır,
Fedakarlık, vefa, sadakat bunlara bir örtüdür.
Önder Karaçay
Önder KaraçayKayıt Tarihi : 4.4.2016 23:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Önder Karaçay](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/04/04/purmelal-acilar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!