Pulsuz Mektuplar Şiiri - Özge Özgen

Buz gibi bir istanbul akşamından yazıyorum bu satırları.
Sevgilim demiyorum artık
Çok söyledim bu kelimeyi.
Ve ardından kutsal bir aşk'mış gibi sardılar etrafını.
Yazamadım da
Pulsuz mektuplar beş para etmiyor buralarda.
Ben ki,
Yüzüne nur inmiş bir kadın değilim.
Leş gibi kokuşmuş bir geceliğin içindeyim.
Bir sütten lastiği gibi upuzun,
Ve yuvarlak bir cismin üzerini çiziyorum.
Yüzümde
Porselen renginde kadınlar.
Dokunsam dağılacak gibi duruyorlar masada.
Senin kalabalığından çok
Solan bir fotoğrafta buluyorum kendimi.
Galiba kanatları defolu bir kelebeğin
Son cümlesiyim ben.
Sevgilim,
Yüzünü denize dön!
Ve unut kızgınlıktan söylediklerimi.
İnanın ki,
Sadece şiir değil bu..
Anlamını çok eskiden yitirmiş bir mektup...