Pul Şiiri - Nurşifa Çayır

Zarf açıldı mı bir kere,
Bu viran şehirden bahar geçer.
Saman kâğıdından hallice mektubunun
Satır aralarında karanfil kokulu serçeler…
Bir hayattan bin hayat geçermiş de,
Birinin izi silinmezmiş der gibi sözcükler.
Kürk Mantolu Madonna’da Raif Efendi’ye
“Hayat ve zaruretler insana birçok şey öğretir.” demişti,
Gözümden taşmıştı heceler.

Kenar boşluklarında soluklandığım anlar,
Ruhum hakikate ne kadar yakın olduğunu anlar.
Mektubun kalkınca sıcak rüzgârlı rafa,
Karanlık gökyüzümde kutsal mumlar yanar.
Kimine göre yanlış çağın yalnızıyım,
Ya da yalnızlığın alın yazısıyım.
Sen solumda ip atladıkça kimse bilmeyecek ki,
Mektubuna pul olmaya razıyım !