Puçuko. Şiiri - İrfan Gökdemir

İlkbaharda bibim ekar karığa,
Boyur gedar sarilıpta sırığa,
Bişar, suyun rengi benzar koruğa,
Soframızın baştacidur puçuko.

Kimilari ipa düzüp kurudur,
Yeşil rengi kuruyunca saridur,
Sari yaği anuğunda eridur,
Her bir derdun ilacidur puçuko.

O tayanur memleketin kışına,
Kaynar durur geçar ocah başına,
Kimi sevmaz çamçum edar boşuna,
Sorsan tadın pek acidur puçuko.

Lekelanur tarlada pas vurdisa,
Güvelanur hele fazla durdisa,
Parkilari eğer telli kard isa,
Herkez sendan davacidur puçuko.

Kışın tipi her terefi toldurur,
Savuh yahar yaprağıni soldurur,
Yetişmazsa ocağumi sondurur,
Na hocadur na hacidur puçuko.

Soraridim na yiyecoh kız ana,
Anam haman kurar idi kazana,
Anıları hatırlattı ozana,
Eşa dosta duvacidur puçuko.

İrfani'yim, ben sevarım çadiynan,
Bir anilur Ardanuç'un adiynan,
Olsa yesam şimdi ağız tadiynan,
Gurbetçiya sılacidur puçuko.

İrfan GÖKDEMİR.
Ozan İrfani (İrfanibirfani)