Psikoz Terennümler Şiiri - Afet Kırat

Kelimeler idam ediliyor dilimde bu gün
On üç, on beş ziyaretine koşuyor kadrandaki akrep
Hasretinin resmini sardım fırçama
Bulutlar çöktü gözlerime
Karalıyorum hayatı
Ölümüne, öldüresiye…

Acıyan bakışların altında bunalıyorum
Saçlarımla beraber koparıyorum hüzün imgelerini
Kimsesiz dolaşıyor nefesim beton bahçede
Koğuşların demirli pencereleri dökülüyor üstüme
Eziliyorum, ezerken bastığım yerleri.

Belirsiz siluetler gözlerimde
Ümitsiz bakışlarımla sildim gökkuşağını
Renklerden azadeyim
Siyah yer, gri gökyüzü beni saran
Kalabalık içinde tek başınayım
İntihar seçeneklerini derliyorum yüzlerden
Merak ediyorum
Kaç uçurum var önümde
Atlamamı bekleyen?

Kalemin gölgesine bağlanan hayalin
Satır aralarına saklanan ter tanelerim
Buluşuyor karşımdaki duvarda
Uzat ellerini, uzat ne olur?

Şiirlerimi astım kirpiklerinde
Gülleri gömdüm gözlerine
Ve dudaklarına jilet kesiği bileklerimi sürdüm
Anladın mı acımı
Anladın mı sensizliğimi?

Tut ellerimi, hayallerimle kundakla köprüden it
Topun namlusuna sür
Ateşle paçavralarla
Çakallarda rakı bardağında boğ
Kırklarda savur rüzgârla küllerimi
Kalemim ol intihar mektupları yazdır sayfalarca
Yeşil ırmağın yeşil mürekkebiyle…

Dur, kaçma yine
Doktor inanmıyor duvardaki sana
Neden benden başkası görmüyor
“Zaten onun için buradasın” diyor.