Psikoz Şiiri - Tamer Oğuzcan

Bir ses duyarım içimde:
“Herkesin ölmek için
yaşadığı bir gerçektir!
Yaşamın tüm uzunluğu,
O’nu nasıl karşılama
dürtüsüyle yaptığımız,
tercihlerle ölçümlenir! ”

Bence de bu örneklenir.
Mesela bir kurşun ile
veya bir ipin ucunda,
son yazdıkların avcunda
gitmek olası tercihtir.

Yahut çok mutlu olmayı,
düşleri gerçek kılmayı;
her düşüşünden sonra,
salak gibi doğrulmayı;
gerçeğin tavanına,
kalın kafanı vurmayı;
tercih edip benim gibi,
tımarhaneye yatmayı
daha cazip bulup, ruhen
benliğinden vazgeçiştir.

Ölümü, delice beklemek
sanırım bu olsa gerek…