Bir boşluktayım,
Simsiyah bir rüyada…
Uyandırın…
Uyandırın…
Yalvarırım…
Yardım edin bana,
Önümü göremiyorum…
Her yer zifiri karanlık…
Üzerimdeki beden bile simsiyah olmuş…
Ruhum Karanlık…
Boynuma kadar yükseliyor sular…
Çekilin dokunmayın bana sizi boğmak istemiyorum…
Deniz simsiyah…
Yağmur yağarken bile ılık olurdu her yer,
Çok üşüyorum…
İyilik yapmayın bana ne olur…
Her yanım uçurum,
İttikçe düşüyorum…
Yazan:Arzu Saim
Arzu SaimKayıt Tarihi : 11.1.2011 10:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsanlar boşluğa düştüklerinde çok tehlikelidirler hem kendilerine hemde çevrelerine zarar verirler...
![Arzu Saim](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/01/11/psikolojik-siir.jpg)
'İnsanlar boşluğa düştüklerinde çok tehlikelidirler
hem kendilerine hemde çevrelerine zarar verirler.'..
.
Güzel 1 söz...TEBRİKLER...
.
(Ha,bu arada;kıssada geçen:
'Ruhum Karanlık'… kelâmı sehven orada bulunuyor gibi.
Çünkü,
mâlumdur ki;
karanlık olan nefs'tir,ruh değil.
Düzeltilirse mânâ daha âli ve anlaşılır olur.)
.
Saygılarımızla...
Vesselam
TÜM YORUMLAR (6)