Psikanaliz Şiiri - Mesut Yüksel

Yalnızlığım, psikolojim ve ben
Oturmuş kendi hâlimize konuşuyoruz;
Psikolojim narsistsin dedi bana,
Yalnızlığım ise melankolik bir şairsin.

Bu tartışma sürüp giderken böyle,
Derken Freud geldi yanımıza;
Teşhis için çocukluğuna inmeliyiz dedi,
Yalnızlığım hemen itiraz etti buna.

Psikolojim bozuk çaldı bu itiraza,
Teşhis bilimsel temele oturmalı dedi;
Freud hipnoza başladı o anda,
Birlikte çocukluğuma indik yeniden.

“Nasılsın, ne görüyorsun?” diye sordu,
“Temiz bir dünya, gülen çocuklar var” dedim;
“Mutlu musun peki?” diye devam etti,
“Evet, çok mutluyum” diyebildim ona.

“O hâlde sende bir sorun yok,” dedi Freud,
“İleride sürrealist bir şair olacaksın”;
Parmak şıklatmasıyla irkildim birden,
Yalnızlığım sevindi, psikolojim kasvetlendi.

Freud “Hastalarım bekliyor,” deyip ayrıldı,
Biz üçümüz bir sessizliği paylaştık;
Sonra hiçbir şey olmamış gibi yeniden
İskambil oyununa başladık…