Prusya Mavisi Şiiri - Serpil Tuncer

Saçların her zamankinden beyaz yar
Yoktu böyle gönül sarhoşluğun
Zamanında yağarmış kar.
Akıl almaz gidişlerinde ben yorgun
Sende dil tükenmiş adamakıllı suskun
İstasyonda bekleme pimi çekilmiş
Bomba gibi kalbim,
Bir fırlasa uçacak yerinden
Geriye bile bakmaz seven halim.
Kalabalıklar tükenişim,
Kalabalıklar serzenişim
Geride yalnız kaldı benliğim.
Kokuşmuş bavullara, doluşmuş sevdalar
Bayat ekmek küfünde, taze simit kırıntıları,
Raylarda saçlarımı canımı unutup
Olmadık bir intihar saçmalığına soyunuyorum.
İrkiliyor kanlı kemiklerim
Kimleri hiçe sayıyorum.
Ben artık karların eksi derecelerde yağmadığını biliyorum.
Ben artık zamanı suçlayamıyorum.