Proteales Şiiri - Yasin Demirci

Gün batarken yürüdüm 
Bedensiz bir kadınla  
O 
Modern bir nesneye hapsetti olanları 
Bense
Yaşadım 
-Bu daha güzeldi-
Derimi yüzüp 
Ölümdü bulduğu ama
Üzülme dedim (kendim de inanmayarak) 
"Aslına benzeyen şeylerin toplamı burası" 
Aslıma benzedim 
Ruhu duymadı 
Geç olsa da varabildik esir şehire 

Yuvamdır dedim 
Yuvamdır, 
Yıkamadım Acem'i 
Şehre indim her akşam 
Şiirler övdüm 
Korkunç konuştum onlara -ebeveyinler-
Donuk suratlara nefislerini andım 
Ki Tebriz'de büyük kumandanları da var 
Yeşil ışık karşıtı kaplumbağalar eğittim 
Salyangozlar, 
Soluncanlar 
Ve develer 
Ben yaşadım 
Onlar izlediler sadece 
Dünyanın saklı bir uyak inancı var
"Yabancılar yakında, komşular uzak" dedim 
Köreldi kızıl denizi yaran kargılar 

Zamana bir sürek bahşetti tanrı
Bir lalaya kirli eller uzattı katun 
Gizli ışıklar edindi Jon Livingston
Devletle henüz tanışmamış bir çocuk gibi 
Notlar alıyordular 
Yarını kuruyordular 
Dünü bağışlıyordular 
Ben gülüyordum