Promosyon Şiiri - İsmet Can

Hafif yağmur çisiyordu; sokaklarda
Kara şemsiyeli insanlar vardı; her yanda
İnce bir sis çökmüşken, yüreğime
Fırladım, gittim, şimdi bedenim dışarıda
Islanıyorum, gömleğim yapıştı tenime
Ağır adımlarla yürümek sardı beni, yağmurda
Şemsiyem yok ya; elimde
İnat etti yağmur, bardaktan boşalırcasına
Bu kez umursamadım onu
Şuursuzca üstüme yağsa da

Küçük bir tezgah var, az öte de
Üzerinde piyango biletleri
Onları satan bir kız
Sıralamış, demetleri
Başının üstünde bir kara şemsiye
Islanmamak için altına büzülmüş
Bembeyaz yüzü, soğuk gibi
Yağmur, yanaklarından süzülmüş

Dikildim karşısına, gölge misali
Sucuk gibi olmuştum, oraya gelene kadar
Maksat bilet değil, kızdı; ya, heyecan sardı bedenimi
Titredi kalbim, ritmi yerine gelene kadar
Kısa bir bakışla anlattım her şeyi ona
Yüreğimden yüreğine aktı, çağlayana kadar
İnsafsız yağmur, serinletmedi içimi
Adrenalin salgıladı, beynimin lopları
DNA'mı fermuar gibi açtım,
Yüreğini kopyalamak adına
Aklımı oynattı, genlerimin atom topları

Büyük ikramiye bu olmalı
İnce dudaklarını yayarak güldü
Gördüm; gözlerinde ki ışık selini
O sıcaklıkla, sanki ruhum öpüldü

Uzattı; bir piyango bileti narin eliyle
Uzandım aldım; göz ve bakış diliyle
Beni ıslatan yağmur değil şimdi
Islanan acaba benmiyim, aşkın ateşiyle
Biletin bir ucunda parmaklarım
Diğer ucunda onunkileri
Yağmur ıslattı bileti, fark etmedik bile biz bunu
Girdi kulağıma 'Bol şans' dilekleri

Derin bir nefes alıp verdim, hem de çok derin
Gülüşü, kalbimde bir kor, yüreğim serin
Bana ister deli, ister divane deyin
İkramiye istemem bilete, amorti asla
Promosyon versin bu kızı, kaderime söyleyin