Promil Şiiri - Şair Çalakalem

yazık
geçen; heba edilmiş, yorgun matemler
son söz hakimin
eli kaleme tutsak
kırılmışsa bırak saydamlığın
son söz benim
kırık kalemler ardı
sıradan tükenişler sahipsiz kalan
sıcağında ağustosun
burnumda kan kokusu

ıslak bir mendil gözlerden geriye
susmuş, kanadı kırık bir kuş özgürlüğe tutsak
yanması gerek, yapamam
üşüyen bir ağustos böceği
cırcırında öten benim
son söz ben

gereksiz, bestelenmemiş bir ağıt sözümde ağlayan
son söz acının
bana kalan bir çift korku bahçesi
yaşadılar o duyguyu
sabahı gecesine küs, ateşi suya
yok söylenecek; ne sana ne de ıssızlığa

bir ada düşümde
adım adım, sokak sokak
çaresiz bir ürperti kulaktaki ıslık

çalan bir gramofon
nağmeler dilimde söz olmuş
sözler yalan
şimdi bana kalan tek bir söz
yalan

ufuktaki gemi çağırdığım
umutsuz

artık bitti deyip çekip gitmeler
çok duyduk bunları
günah,
yarına sakladığım bir derman
zaman zaman