Promil/ Gittikçe Cıvıtan Şiir

l – (0 promil)
önümde boş bir kağıt / elimde bir kalem,
masanın üstünde içi boş bir kadeh / bir boşluk
ve gecenin sıyrıkları..
birkaç imge, bir / iki imgelem..

ll – (50 promil)
saçlarımda kırağılar / sıkıntılar
kaşığımda acı, çatalımda elem,
yüreğim yanardağ yamaçları..
tükendikçe ben / sanadır ve
tükenen içkiyedir özlem..

lll – (180 promil)
yalnızken içmemeli insan,
yalnız da kalmamalı / koku yapıyor
kalkıp ekşimiş imgeleri ve acıları
toplamalı masadan..
bakkaldan / bir şişe şiir daha alıp gelmeli, kapanmadan..
yepyeni acılara, tertemiz bir örtü sermeli,
kanım iyice buharlaşmadan..

lV – (260 promil)
(ilk imgeyi soymalı önce..
sıkıştırmalı iyice / gözlerine tutup geceyi,
ne demek istiyor / iyice anlamalı..
komserim kızar sonra, anlar şiirden,
“ intikamı meşhurdur “ komserimin,
bu şiir çok iyi olmalı..

V – (koma)
neden düşüyor bu kalem elimden?
sen de kimsin ablacım? ellerin ben de kalmıştı diyen! !
kim ısırdı şiirimin ucunu?
komserim! bu durumu.. hıkk.. üst makamlara mı sormalı?
en iyisi bu dizede kesmeli kavunu / pardon şeyi..? ! !
bitirmeye uğraşmamalı şişeyi,
şiiri, çöpe atıp yatmalı..

Vl – (ifade)
hayır, komserim.. ben..
şiirle vurdum adamın kafasına,
şişeyle değil / bir yanlışlık olmalı,
şiir öldürmez adamı..

yaaa! ! aşık mıymış adamcağız? ! !
nerden bilebilirdim, komserim..
neyse kesin cezamı..! !