Profesör Fitilci Şiiri - Ömer Dalman

Şu bizim ülkede iş kategorileri nasıl da
insanları damgalar hale,
işaretler hale getirilmiştir el birliğiyle! ?
nasıl da o 'kutsal' kabul edilen iş eylemi
insanları alta-üste koymaya hizmete döndürülmüştür.

Herhalde ne kadar çok düşünen, cebi yüklü insanımız olsa da
ne kadar üniversiteler bitirilse de üst üste,
görmemişliği bir türlü atamamaktandır üzerimizden? ..

Hatırlarım da
büyük bir basın binasının şantiyesinde mimardım 3 ay kadar.
Cepheleri boydan boya camekan...
Birgün bir de baktık
bir havalarla, bir dik yürüyüşle
profesör veya iş adamı edasıyla biri geliyor.
Adam yabancı...

Aaa? O da ne? !
Bu havalı adam İsviçre'den getirtilmiş
hem de yüksek fiyatla!
meğer o camların arasına fitil çekmek çok özel hassasiyet gerektirirmiş.
Bu adam onun kompetanıymış
ve işini çok iyi yaparmış.

Vallahi izledik adamı beyaz önlükleriyle
o fitilleri çekerken.
Gerçekten de cillop gibi, makineymiş gibi çekti.
Bina onun eli değdikten sonra
daha da bir güzelleşti, yalan değil.

İşi boyunca yanına destursuz mimar
inşaat mühendisi yaklaşmadı!
Belli ki kendisi de hem kendine
hem işine değer veriyordu.

Düşünsenize bir de bizdeki fitilcileri!
Kaç tane mimar, kaç tane inşaat mühendisi
ya da kaç tane Allah'ın kulu
yan gözüyle döner de
adam yerine koyar ve yüzüne bakardı
'nasılsın bugün? ' derdi? !

İşte!
İnsana önem,
işe önem,
varoluşa önem...
sonunda da ya adamsın
ya da hiçbir şeysin külliyen!

(Ekim 2006)