Sağlığında karşından kaçmışlardı,
Hep arkandan atıp-tutmuşlardı,
Vefatınla yer yerinden oynadı da,
Onlar ise dillerini yutmuşlardı.
Onlara sorsan, cenazeni unuttular,
Ama viyagradan ölene saf tuttular
Gölge etmesinler yeter dedik de;
Ölmüş demediler, çamur da attılar.
Sen gidince meydan onlara kaldı,
Öleceğini elbette iyi biliyorlardı,
Seni tanıyan, sevenler olmasa idi;
Arkandan hep atıp tutacaklardı.
İyi ki arkanda Atatürkçülerin var,
Sayende ışığın ile aydınlandılar,
Yobazların işi biraz zor. Korkuları;
Aydınlananlar hızla çoğalmaktalar.
Bilim-ilmin aydınlattın, ay'ım güneşim,
Sensiz yıldızdan mahrum kaldı geceler...
Günümüzde görmedim, yoktur bir eşin,
Sizi anlatmak istesem yetmez heceler.
Kayıt Tarihi : 2.4.2017 15:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!