Prison des arts Şiiri - Emirhan Vardar

ı.

tavanımda paslı dudak izleri
aynalar gel tanış olalım diye fısıldıyor şuuruma
tik tak sesleriyle köreliyor zamanın mekanik bıçakları
sisli havalarda avuntu pınarı oluyor
taze toprak kokulu imanıma
yaratıkların yaratılmış olması

/ Premiére Annonce: Existence /

Belirsizliğin mutlak oluşu
evrenin yaratılışıyla sabit.
Bilimle öğrenilecek şey değil
kalbin taşıdıkları,
Zira sanat
ölü sayar
sanatsız yaşayanı

ıı.

derin maviler tanıdım siyah gözlerimle
yabancı diller öğrenmeye başladığımda
öğrendim
siyah diye bir göz renginin olmadığını
ve
derin mavi denizleri doğru tanıdığı takdirde
kimsenin yüzme bilmese dahi boğulmadığını
derin siyahlar öğrenmeye doğrulttum gözlerimi

/ Deuxiéme Annonce: Toi /

kurutulmuş portakal kabuklarına benzeyen günlerde
bir liman bulup
ya da hayal edip
liman kentlerini
sevmek kere düşündüm sesini
ve yokluğunu
ve varlığını
ve seni
varlığından
ve yokluğundan
ve senden
ayrı dinledim gönül kuyusunda sesini

ııı.

nefsi seninle (sensizlikle) terbiye etmek
ruha işkencedir günahtır zulümdür
ki ben arsızım
duvarlar güneşi kuşatıyor nefesimden sızan varlığı görünce
kanla taşmak üzere oyulmuş oluklar kaskatı kesiliyor
inanmazsın inancım var
tanrı mezarlık gibi şüphesiz | the lesser you trust |
tanrı mezarlık gibi | the crowdier you stand |
tanrı mezarlık
öncesi/boyunca/sonrası yolculuk

He/lyumlu balonlar teneffüs etmiş gibi
inceliyor çocukluğumun hükmü
renksiz gözlerden akan mürekkeple
çizilmiş haritalarım kayboluyor
emareleri ölümle bezeli yıkıntıların üstünde
yük- se- li- yor uçukluk

vedakâr dudakları kapatan yüzük izli eller titriyor
(biliyorlar)
yolu bitirmekle bitmez yolculuk

/ Dernière Annonce: Voyage et Dieu /

Bir evren sarmaşığı
çözülmezin rengi hayat

Ölüm ve Sanat
öldürdüğü kadardır

Artık şairsin
ki şiirde susmak vardır.

ıııı.

/ /