Prenses Yağmur Saygın Şiirleri - Şair Pr ...

0

TAKİPÇİ

Prenses Yağmur Saygın

karıştı toprağa eridi cisminiz heran tesbihidir dilimde isminiz duvarda asılı gülyor resminiz bilseniz sizi nekadar özledik her bayram kimseyle bölüşemedik ağız tadı ile gülüşemedik sizin yokluğunuza alışamadık bilseniz sizi nekadar özledik her bayram gelişte sizi ararız okuyup ruhunuza dua ederiz kokunuz siner diye resminizi sararız bilseniz sizi nekadar özledik

Devamını Oku
Prenses Yağmur Saygın

Son defa bakmıştım gözlerinin içine sarıl bana dercesine son defa sarılışım ve son defa öpüşüm oldu yanaklarından son defa tutuşum oldu şefkat dolu yüreğini avuçlarımda son defa öpücük gönderdin elini dudaklarına zoraki götürüşünle en şiddetli acıların arasında ve can çekişmelerin ölüm döşeğinde haydi sen git uyu diyordun gözlerinle ben nasıl uyurum babam senin can çekişmelerin çırpınışların yüreğimi kavururken nasıl uyurum babam bütün sevdiklerin başucunda ve hepsi sana dua ediyor dillerde tekbir ellerde kur'an hele birisi varki otuzbeş yıllık sırdaşın yoldaşın gönüldaşın evdeşin hayat arkadaşın nasılda üzgün nasılda gözyaşı döküyor ayetlerin üstüne nasılda saklıyor gözlerini senden ağlamaklı son nefesindesin babam son seferindesin son nefes alış verişlerin gözlerinde biraz yaş ve gülüşünle gittin dönmemecesine bir mübarek cuma günü mavi atlas aydınlık ve lekesiz çekildi bütün bulutlar akşamdan hicabından ama nedense pırıl pırıl kristal rengi taneler dökülüyor musalla taşına ve yapışıyolar ortak olmak için göz yaşlarıma kirpiklerime son yolculuğunda bütün dostların sevdiklerin hatta bütün melekler seninle son yolculuğuna şahitlik için hepsi seninle yalnız değilsin babam son yolculuğunda bizimlesin herzaman yüreğimdesin babam

Devamını Oku
Prenses Yağmur Saygın

benim babam daima düşünceliydi susması konuşmasından uzun sürerdi lüzumsuz yere konuşmaz ne fazla ne eksik konuşurdu dünya işlerine önem vermezdi kendi şahsı için asla öfkelenmez öç almaz kötü söz söylemezdi affediycidi intikam almazdı düşmanlarını sadece affetmez onlara şeref ve değer verirdi kendini yanlışlardan hep korurdu kimseyle çekişmez çok konuşmaz boş şeylerle uğraşmaz umanı umutsuzluğa düşürmezdi hoşlanmadığı birşey hakkında susar kimsenin ne yüzüne nede arkasından kınamaz ayıplamazdı kusur araştırmaz kimsenin hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi yanında konuşanı ilkönce lonuşan gibi dikkatle dinlerdi bir toplumda gülerlerse gülerdi gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmez her zaman ağır başlıydı önüne ne konursa yer itiraz etmezdi sade kıyafet giyer konuşurken yüzünü başka yere çevirmezdi bulunduğu mecliste ayrıcalıklı yerde asla oturmazdı sabahları evden çıkarken bizleri allaha emanet ederek alnımızdan öper giderdi akşam gelirken selaam vererek güler yüzle eve girer ne olursa olsun asık suratla eve girmezdi işte benim babam böyle bir adamdı adam gibi adamdı hiçbir zaman ona layık olamadım insan elindekinin kıymetini kaybedince anlıyor ozaman da iş işten geçmiş oluyo

Devamını Oku