Prenses melek Şiiri - Recep Metin Yerdelen

Aradan çok ama çok uzun zaman geçti,
Sana göre belki 1 ay
Ama benim için bir asır gibi
Sessiz kaldığım suskun kaldığım çok zamanlar oldu
İçim eridi yüreğim kavruldu
Seni öyle sevmişim ben
Bugün yalnızlığımın son günü suskunum bu akşam
Biliyorsun seni ben çok ama çok sevdim
Her şeyi bir yana itip yalnızca seni seçmiştim
Ama olan bana oldu
Yine bak ben terk edildim
Ben bunu hiç hakketmedim
Bugün günlerden ne bilmiyorum
İçim öyle buruk ki dolu doluyum
Bazen düşünüyor bazen koşuyor bazen yoruluyorum
Çok şey mi istemiştim senden çok şey mi beklemiştim senden
Sen vefasız çıktın sen kadersiz çıktın
Utanıyorum söylemeye ama sen Allahsız çıktın
korkuyorum
Bir gün Akdeniz’in o bomboş sokaklarında gezerken
Bir köşe başında bir dilenci gibi bana rastlayacaksın
Biliyorsun sende herkes gibi sadece para uzatacaksın
Gözlerimdeki yaşa sebebine hiç bakmayacaksın
Oysa ben o an işte o an ölüyorum…
Oysa ben, ben sevdayı şarkılardan öğrenmedim
Ben sana apansız bir çapkın gibi gelmedim
Ben sana sadece yüreğimi verdim
O halde neden gittin
Zamansız imkansız sabırsızca terk ettin
Bak mutlu musun bilmiyorum
Ben her gece, her gündüz, her sabah yalnızca seni düşünüyorum
Ama birde canım var korkuyorum
Ya bir gün ölürsem diyorum
O anda bile sadece sen, sen, sen
Seni düşünüyorum
Bir gün karşıma çıksan
O sıcacık anlamlı ellerinle elimi tutsan
Bana ayrılığının sebebini anlatsan
Yüreğimi gönlümü son kez sen alsan istiyorum
Tatlı Angel kelebek, sen hiç anlamadın ama ben hala seni seviyorum…