Prenses Masalı Şiiri - Seyit Er

Bir prenses yaşarmış uzaklarda
İstanbul'un en güzel yeri Bostancı'da
Ela gözlüymüş prenses
Ne görenler anlatabilirmiş güzelliğini
Ne herkes görebilirmiş prensesi
Rüyaları varmış prensesin
Terkisine binermiş beyaz atlı prensin
Giderlermiş uçarcasına
Sabah hatırlamasa bile yüzünü
Severmiş prenses prens düşünü

Ve biri severmiş prensesi
Aynı şehrin zindanında
Ömür boyumu cezası
Yoksa yarın özgürmü
Bilinmez birisiymiş
Bakmadan kendine
Prensesi severmişl
Derdini kimseye söyleyemezmiş
Prenses üzülmesin istermiş
Hayal bu ya
Hayaller kurarmış
Geçmiş günler geceler
Hayali hep devam edermiş
Zindanda mucize beklermiş
Üşüsede hastalanmaz
Sevda onu hiç yormazmış
Sabahı akşamı farketmezmiş
Hep gecede yaşarmış
Ama inatla yaşarmış
Susarmış
Kendiyle bile konuşmazmış
Devmiymiş cücemi
Bilinmezmiş
Düşünürmüş zindanda
Cadının elinde süpürgemi
Prensesin yüreğinde
Sihirli değnekmi olacakmış
Bilemezmiş
Yaşamış
Prensesde yaşamış
Masal bu ya
Bitmeliymiş
Bitmiş
Prensesde hiç gülmemiş
Zindanada güneş doğmamış
Ama
Yinede üç elma düşmüş
Biri yaşayana
Biri yaşatana
Biri okuyana
Biz çıkalım kerevetine