Prens ve Prenses Şiiri - Murat Ünal 2

Prenses;
Uykusundan telaşla kalktı ansızın,
Hemen soluna baktı sevdiğinin saçlarını okşadı usulca,
Kötü bir rüya görmüş olmalıydı,
Soluksuz kaldığı bir rüya daha görmüştü.
Ama o yinede seviyordu soluksuz kaldığı rüyaları,
Sevdiğinin yokluğunun acısını çekerken,
Solunda uyandığında ki huzuru hiç bir şeye değişmezdi.
Bilirdi çünkü, mutluluk parayla kazanılmaz.
Mutluluk solunda ki sancıyla savaşırken,
O savaşı kaybetmek pahasına acıya aşkı yama yapmaktı,
Bilirdi Prenses, sevmek en güzel şeydi..

Yüreğimde o varken;
Gökyüzünde dolunay olması pek anlam ifade etmiyor!
Ay'ın karanlık yüzündeki aydınlığı gördüm gülüşünde çünkü,
Bir tebessümü var sanırsın cennetin giriş kapısı,
Sonra gözleri çaktı şimşek gibi,
Gözleri ki gördüğüm gözlerin en güzeliydi,
Sarıldım boynuna sevdim ölesiye,
Sevmesem aşk'a ihanetti! Ölsem ona.

Prens, Prensesi daha çok sevmenin telaşında uyandı o sabah,
Uykusuzluğu sevdiği kadın için gözünü kırpmazdı yakardı dünyayı,
Gönlünü yakan kadın için dünyaları yaksa az kalırdı zaten,
Geceleri ansızın uykularını bölen kadın'a,
Hasretle, Özlemle, Korkuyla ve Aşkla bağlıydı.
Ağladığı zaman gözlerinden yaş değil aşk süzülen kadın derdi ona,
Aşk'ı için ağlayan bir kadının gözyaşlarına şahit olan bir adam,
O kadını ne denli sevse azdı bilirdi..