Prematüre. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Hayat ışığı sönmüş
gözlerinin feri kaçmış
ateşler içinde yanmış bütün gece

sonra harareti kalmadı dedi
kırk dereceden sıfıra düştü
ilk doğanlar ikiz kardeşti biri sevgi
diğeri saygı

onlar da gözü açık görülen pembemsi birer düştü
aniden düşünce harareti mevsim normalleri altına
sıfıra
resmi geçit töreninden geçer gibi geçip gittiler
gözlerinin önünden
önce heceler
ardından kelimeler
içi boş cümleler
sabaha kadar şiir sağdı kelimelerin sütü çekilmiş memelerinden
kimse uyuyamadı o gece inlemelerinden
erken bir doğum
prematüre bir bebek
yarısı insan yarısı şebek
kara kaplı kitabın fihristinden
ele ayağa düştü
önce sevgi
sonra saygı

onlar da pembemsi birer düştü
can kırığı
cam kırığı
en çok ta cenin
öyle böyle derken
sakınmayıp taklitlerinden
canına okundu hecenin
kelimeler boynu bükük
kırık dökük
yüksek kaldırımlar
yüksek ökçeler
it kopuk
yumurta topuk
heytt ülen

şiir yazmak erkek işi
erk işi
incelesin bilirkişi
doğurgan
buyurgan
savurgan
arya
karya
şiire en çok ta yakışan
hani var ya
vatan millet
Sakarya

23/Aralık/2010/Perşembe/Bodrum