Prefabrik Kadınlar Şiiri - Hanifi Kara

PREFABRİK KADINLAR

Kadınlık vasfını kaybetmiş
çağdaş geçinen kadın(!) lara…

Özünden kopar kopmaz, bozuldu birden bire
Mantar gibi türedi, prefabrik kadınlar.(*)
Siz hiç düşündünüz mü, bu nasıl bir yaşantı?
Hayat neye yaradı, prefabrik kadınlar.

Hayırda da, şerde de, önemlidir hep ilkler
Mânâyı görür görmez, yüzünde başlar tikler
Top sakallı, küpeli, hippileşmiş erkekler
Arar sizde murâdı, prefabrik kadınlar.

Güyâ murâda erdi, onlar sizi soyunca
Hiç mümkün mü geçinmek, gitmeyince suyunca?
Açıklığa alışmış, örtün emrin duyunca
Turşu satar suratı, prefabrik kadınlar.

O’ndan bîhaber yaşar, tanımaz öz dînini
Hiç kimseden çekinmez, teşhir eder tenini
Ar damarı çatlamış, kaybetmiş sîretini
Kalmış sâde sûreti, prefabrik kadınlar.

Yağdanlık olmuş kimi, eğri demez eğriye
Kalp gözü mühürlenmiş, kulak asmaz çağrıya
Çağdaş(!) lığa sığınır, taş atar hep doğruya
Kimden alır cüreti, prefabrik kadınlar?

Mânevî bir bağı yok, sâde T.C. uyruğu
Bilir bilmez reddeder, o güzelim buyruğu
Kimi meçli, hörgüçlü… kimisi atkuyruğu
Hep bâtılı aradı, prefabrik kadınlar…

(*) Prefabrik: Fabrikaca üretilmiş,
kolayca monte edilen ev, yapı...

04/10/’08
Hanifi KARA