Prangalı Hasretin Şiiri - Onur Bozdağ

Yine aynı masa, yine aynı lamba
Ve yine aynı ben...
Değişen sen misin yoksa?
Ben kaybettim artık bütün umutları
Ben, seni götüren minibüsün kalktığı durakta
Arkandan el sallayan sapsarı bir yaprağım artık
Ama ruhum yine loş, yine soğuk
yine havasız düşünceler hücresinde
Ve kalbimde prangalar...
Bu hüzün biter birazdan
Yine seni düşünürken uyur kalırım
Kimbilir belki seni görmem bu gece rüyamda
Ve rahatça uyurum
Yine seni görürsem rüyamda
Tamamdır artık...
Yine aynı kabus,
..........
..........