Prangalı Hasretim Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Göveren şu bedenimde, bağrım yırtıldı baştan başa
Parçalanan yüreğimden kan damlıyor
Üstüme yürüyen o iflah olmayan
Her yerimi saran
Senden
Bana miras kalan
Kanser
Yalnızlığımın zindanında
Beni benden alırken
Çanlar çalıyor
Benim için
Geberesice
O İnadın çok iyi bilsin
Sen her an hep aklımdasın
Her cümlemde hep adın geçiyor, sevdiğim ülkem gibi

Sen düşüncemde, sen aklımdasın! Var mı bunun ötesi?
Mezopotamya dağlarından süzülen güneş
Yıllardır topraklarında
Özgürlük
Savaşı verilen
Kürdistan gibi
Son nefesime kadar hep içimde kalacaksın
Özlem ateşin sönmeyecek içimde, yanacak yüreğimde

Yüreğim, ciğerim her beklentim, ruhum senden ibaret
Sen benim için
Bazen Şırnak
Bazen Varto
Bazen Şengal
Bazen Halepçe’sin
Büyük yaralar açsan da
Kanayan, sızlayan içimde
Ölüm gelse bana o ellerinle
Yüreğimde saklı kalan o gülüşlerin, hep bende kalacak

Kanaması durmayan, beni ölüme götüren yürek yaram
Kocaman sevdamın
Senden
Bana kalan bir mirastır
Şu son nefesim
Dudağımda
Seni
Umutla beklerken
Göz göze geldiğimiz
Unutmadığım o anlar
Hiç aklımdan çıkmayacak
Sana olan şu sevdam
İçimdeki olan sen
Her şeye rağmen hep içimde kalacak
Son bir kez ikrar ediyorum, prangalı hasret çöktü içime
Duy ben, çünkü seni Lice kadar, Pülümür gibi çok sevdim

14.06.2017
İstanbul