Prangalara Elveda Şiiri - Burak Kıllıoğlu

Rüzgarın sesini duysun ovalar,
Yanıp kavrulurken gizli sevdalar...

Rüzgarlar sürüsün kapkara bulutları,
Sevdalılar dokusun yarınsız umutları...

Bulutlar dönüşünce ipince bir yağmura,
Varsın ağlasın gönül, tertemiz, doya doya...

Toz duman olmalı her yer, görmemeli göz gözü,
Birinin kalbinde ateş; sevdadır işin özü...

Düşerken damlacıklar bu nur yüzlü toprağa
Selam edip geçerler körpe yeşil yaprağa...

Bilirler ki dönüş yine, uçsuz mavi gökyüzüne,
İnsan derdin sorar isen, bakman yeterdir yüzüne...

Bir şuursuz su damlası, çözmüştür kendi gizini,
Dönüş yolun belli iken nasıl kaybettin izini?

İnsan; bir zavallı yürek, bir avuç kara toprak
Teslim ol sahibine, tüm prangaları bırak!