Prangalar
Gönlüm kıskandırırken, Akdenizdeki azgın dalgaları.
Şimdi kimler sökecekti, gönlüme vurduğun prangaları.
Yanardağaları, depremleri aşarken gönlümdeki isyanım.
Sen masumken, elbet benim de vardı haklı olduğum bir yanım
Gülün boynu bükük kalırdı, solmasın daldaki yaprak.
Seni kimseler unutturamazdı, bagrına bassa da kara toprak.
İsyanım gönlüme ait değilken, dilin kemiği yok derler.
Ben yüzünüze haykırırken, digerleri arkanızdan söverler!
Vefasızlık ederken, kahr ediyordum isyan etiğim geceye.
Neticede kuldum, yeter ki sen iste, ben hazırdım secdeye.
Belki sınırı aşıp ileri giderken niyet ard değil, buşairin nazıydı.
Kainat kainat olalı bu ilk, affetmelisin kul kulluğa razıydı.
Ali Garbioğlu
19.09-2006
Kayıt Tarihi : 29.11.2007 11:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!