Prangalar Şiiri - Şair Şahin Karaman

Ben ki gönlümü
Prangalara vurmuş,
O mahzun gözlerimi
Zindanlarda uyutmuşum
Sensizliğin koynunda...

Bazen durgun bir deniz,
Bazen tsunamiler vurur
Yüreğimin sahillerine
Ve kaybolur umutlarım,
İflas eder benliğim.

Artık ne Hercai,
Ne de Yasemensin
Gönül bahçemde
Ve istemem ne sesini;
Ne de beni soluyan
O serhoş hevesini...

Baş başayım,
Gönlümün tınısıyla.
Şiir bende, şarkı bende
Ve hicranlar dolaşır,
Acılar içinde kıvranan
Bu naçiz bedende!..

Bırak süzülsün
Şahin bakışlarım
Ve vursun yüreğimi
Yaralı bir seçe misali,
Gam yüklü duvarlara...