Ruhuma atılan kementler iflahımı keserken birer birer
Yüreğin muhkem surlarını geçemeyen aşk,
Ç-a-t-l-a-t-ı-l-ı-r,
Kanıksanamamış kanıt metal boğumlar fırlatılıp atılır.
Sonra aşk, sanrıların mezarlığında bir mezara gömülür.
Belki de gömülmez ne bileyim.
Gömülmez ama, kalleş zamanın sırıtan yüzüne savrulur küller en azından
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta