Pranga Taşlaması Şiiri - Nevzat Dağlı

Hasretten prangalar eskitti Ahmet Arif,
Nazım Hikmet şiirler döşedi prangalı.
O Ziverbey Köşkü’nü kimler etmişti tarif,
İlhan Selçuk orada yaşadı prangalı.

Namık Kemal zindanda vatanını savundu,
Aziz Nesin mapusta şaka yaptı avundu.
Nice aydınlar vardı, yurdu için dövündü,
Işığı geleceğe taşıdı prangalı.

Sabahattin Ali’nin kimler kıstı sesini,
Deniz Gezmiş idamla verdi son nefesini.
Kemal Tahir yıllarca taşıdı kafesini,
Rıfat Ilgaz hapiste üşüdü prangalı.

Tarih buna tanıktır, egemen zulüm eder,
Bağnazlık insanlığa yaşamı ölüm eder.
Bölücüler ulusu hep dilim dilim eder,
Mazlumların umudu boş idi prangalı.

Özgürlüğü savunan aydınlanma erleri,
İşkenceler altında savundu değerleri.
Nice kahraman gitti, dolmuyor hiç yerleri,
Anıları bellekte ışıdı prangalı.

Düşünce açıklayan suçlanır hapsi boylar,
Masumlar hep bu yüzden yattılar yıllar aylar.
Kumpaslarla inledi vatansever subaylar,
Eşlerinin gözleri yaş idi prangalı.

Her türlü prangalar aydınlarca kırıldı,
Özgürlük kuşatması aydınlarca yarıldı.
Toplumdaki yaralar aydınlarca sarıldı,
Onlar yaralarını kaşıdı prangalı.

Atatürk’ün yolundan gitmeyen bunu bilmez,
Nankörlük süreklidir, bir türlü sonu gelmez.
Nevzat hesap soramaz, kahırdan yüzü gülmez,
Hüzün dolu sözleri taş idi prangalı.