Pranga Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

PRANGA
Erkeği dişisi var, zorlukla kolayı var.
Yetim eşsiz kalan var, vali olan mı var?
Zalimi zulmü, ganimetçi yağmacı var.
Yol bilmezi yola koyan, yoksulu zengin kılan mı var?

Nerede kıvanç, sevinç kaynağı?
Fırtınalarla sellerle feryatla tutuştu hayat.
Nerede mavi göğün aydınlatan ışığı?
Nerede halkın gözlerindeki umut?

Ellerinde pranga av olmuş halk, mülksüz, evsiz.
Hüzün dolu inleme zorbaya gönenç.
Neden kırılmaz pranga, bu utanç?
Seni kim, ne özgür kılar halkım?
Abdullah Bedeloğlu