yine yağmurlu bir son bahar akşamı,
yürüyorum kentin ışıkları altında.
bırakmışım kendimi yağmurun sesine vede poyraz yeline,
es diyorum poyrazım yüzüme yüzüme.
açmışım kollarımı dönmüşüm poyraz yele,
al götür bu derdimi sıkıntımı aldiye,
al savur at ki biyere çok çok uzaklara,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta