Poyraz vaktinden önce gidiyorsun

yağmur yüklü bulutlar gibi, ne zaman adını ansam bi çareyim
poyrazlara direnen yüreğim kanadı kırık güvercin misali savrulur
bir ah ile figan olsa derdi hayat geçemiyorum gözyaşlarımın denizinden öteye
yokluğun vurunca zemheri bir anda, iliklerime değin sızlıyor göğsüme çarpan sensiz hazan
bilir misin, sensiz geçen mevsimlerin mahmuzları batıyor böğrüme
uzanıp dokunamam, gölgesiz kalır puslanan camlarda sensiz zaman
ne olur,
ne olur yıldızları topla ışık olsun bana uzakta çok uzakta
beli bükülmüş ay kıskansın bu gece seferi hayallerde
çıldırsın yüzümün çizgileri
yelkovanın her turunda gerilsin bir yay gibi sensiz zamandan öteye
bilir misin,yeni yollar çiziyor sensizlik acının köprüsünden geçiyor topal ve ağır
sensizlik...
poyrazlara direnen yüreğim sensiz çiçeklerin tomurcuklarını patlatıyor avuçlarımda yetim zaman
kar tanelerinin altında yolunu kaybetmiş bir karınca gibi,
pusulasız bi çare dolaşıyorum geçmişten arta kalan düşlerde
oysa ne çok kaçıyorum,
oysa ne çok kayboluyorum,
ve oysa ne çok soruyorum kendime
örselenip giden yıllara, soluksuz kalmış çığlıklara
adım Salim,
adım yitik zaman,
adım susku,
sana öyle susamış ki,suya uzanan kök
ben henüz tamamlanmamış bir hayatken sessiz sessiz gidiyorsun
ve gidiyorsun, mevsimsiz beni de alarak...