Ne zaman gitmek istesem senden
Sen gelirsin aklıma aniden
Seni deli gibi sevmiş yüreğim
Artık söz dinlemez, bildiği tek doğru yalnız sen
Hangi kumsalı izlesem aklımda sen
Terk ettin beni bir ela göz için
İnkar ettin bunca yılı
Sensiz ben nasıl yaşarım
Derdimi kime anlatırım
Sen olmayınca nasıl severim
Bana çok mu görüyorsun gözlerinin hayalini
Sözlerinle yıkıyorsun özlediğim hayalini
Bana çok mu görüyorsun tatlı dili güler yüzü
Düşünmeden kırıyorsun seni seven şu kalbimi
Çok bağırdım feryat ettim beni sev diye
Gece yeni şiirlere gebe
Yükledim sırtıma sevdamı
Düştüm bilinmez bir denkleme
Bir gece yarısı düşmüştün yüreğime
Ve yine bir gece yarısı vurdun
Sensizliğe mahkum etme beni ne olur
Sensizliğim beni kahpece vurur
Karanlıklar üstüme lanet okuyup
Kabuslar ruhuma ıstırap olur
Ağlarım ben sensiz her gece
Şiirlerimde anlamıyor artık beni
Sensizliğimle yalnız yaşıyorum
Köhne sokaklarında geziyorum Tavşanlı’nın
Sokaklar sessiz, sokaklar sensiz
Yürüyorum her adım da sen
Dondu yine kanım beynimde
Sanki vurgun yedim ben kalbime
Hani sevmiyorum dedin ya öylece
Ölüverdim işte o gün, o saatte
Yıkıldı dünyam zavallı başıma
Biliyorum sevmezsin
Biliyorum gelmezsin, görmezsin
Sevmeyi sen sevemezsin, bilmezsin
Sevmek senin işin değil, güzelim
Kimleri sen terk etmedin ki
Unuttum unuttuklarımı bir kuytuda
Ama seni unutamadım asla
Gecelerimde alışmışım nefesine
Alışmışım gözlerinde gözlerimi görmeye
Seni sevmek değil gülüm
Sen değilmiydin güneşte kalma diyen
Oysa sen değilmiydin tek güneşim
Gözlerindeki deniz gibi yüreğim
Dalga dalga vuruyor kıyıya
Her dalgada sen, her dalga sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!