Poyraz Şiiri - Nermin Altındağ

Zamansız geldi bu bahar. Ölümün kol gezdiği sur diplerinde zamansız aşıladı içime toprak kokusunu. Toprak kokusu yosun kokusuna karışmış. Bir denizde martıların çokluğu o denizin kirli olduğunu gösterirmiş dediğimde, “tereciye tere satıyorsun, ne alaka şimdi kirli deniz ve martılar? ? ” diyen gözlerle bakmıştı bana uzak ülkelere giden kaptan. Nişanlısı ikide bir de konuşmayı bölüyordu. Sıkılmıştı, çünkü yanında oturan nişanlısının, sevdiklerinden uzakta kalmanın sıkıntısıyla, sırtına yük olmuş sevgi(li) sinin ağırlığından kurtulmak istediğini kendisine bile söyleyemiyordu. Karşımda çifte kumrular gibi salınmayı ise marifet sayan sadece, yanındayken bile aslında çok uzaklarda olan sevgili nişanlısını nasıl tekrar yanına döndürebileceğini düşünen kızcağızdı. Belki de bütün bunlar benim zannımdı, su-i zannım… Ben, yüzümde 'şafak vakti -alacakaranlık- kahkahalarımla' onları alt geçitle üstgeçidin tam ortasında bıraktığımda ne tarafa gideceğime karar veremedim. Ne alt geçide, ne üst geçide, denize gitmeliydim. Şeytana uydum, yürüdüm üstgeçide. Şunca zamandır bu şehirdeyim, hâlâ öğrenemedim alt geçide nerden ineceğimi. Kolayı tercih ettim, bildiğim yoldan gittim. Önce çıktım, sonra indim, tramvaya bindim ve gittim.

'Şairi çokmuş bu şehrin.' Şairi neden çok bu şehrin? Ben bu şehrin neresindeyim? Tam göbeğinde… Sabah düşle hezeyan arası gördüğüm rüyada göbeğimden ne çok bağ çıkıyordu. Korkmuş muydum? En az üç çocuğum olmalıydı. Allah mı söyletiyor ne? Ne çok tilki dolaşıyor aklımda kuyruğu birbirine değmiyor, kuyruğu birbirine kırk kör düğüm.

Kendini poyraza vurmuş üç martıya ben kendimi de ekledim. Geceyi sarındım üstüme, üst üste iki sigara içtim. En çok seni özledim. Bana hediye ettiğin defteri gözüm gibi korudum, sakladım… İşte tam da bu akşam içimdeki seni herkese anlatmayı isterken sonsuza kadar gizlediğimi fark edince o deftere bir daha yazamadığımı, yazamayacağımı fark ettim- ve hiç gözümü kırpmadan ayaz çalmış bir gecede sayfa sayfa yaktım…

Vakitsiz geldi bu bahar. Dışarıda poyraz var. Üç martı poyraza vurmuş kendini. Onlara bir de kendimi ekledim. Seni çok özledim…