Potin Şiiri - Abbas Paksoy

Al bayrağımın, altında yürür.
Bastığı yerleri, vatanı görür.
Gittiği yerlere de, barış götürür.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Avrupa’ya, Amerika’ya gittin.
Ordumuzu, terörist ilan ettin.
Eğer; Ordu biterse, sende bittin.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Üç kıtada, o potinin izi var.
Düşman, yurdumuzu edecekti dar.
O yırtık potini, kucakla, öp, sar.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Potin içinde, askerim hudutta.
Güven içinde yaşarız, bu yurtta.
Sözünü öyle konuş, biraz tartta.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Eğer ki, darda kalırsa yurdumuz.
Sefer emrini verirse, ordumuz.
Birlikte yürür, erimiz, ardımız.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Sen, aslını yitirdinse ne deyim.
Senin her dediğine, he mi? Deyim.
Kahraman ordumuza, yuh mu deyim.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Hepimiz, ordunun bir neferiyiz.
Ordu olmazsa, söyleyin biz neyiz.
Ordu sayesinde, başkanız, beyiz.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Küçücük kafana, iyi sok şunu.
Orduya hesap sorulmaz, bil bunu.
Yoksa alırlar, ayaktaki donu.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Bizden değildir, potinden sekenler.
Bizden değildir, potinden ürkenler.
Bizden değildir, potinden korkanlar.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Atatürk mü, Anayasa mı, derdin.
Karışık beynini, ortaya serdin.
Bize; Cumhuriyeti sen mi verdin.
Kurban olun, o çamurlu potine.

Paksoy’umun sözünü, iyi dinle.
Bir yere varamazsın, böyle kinle.
Orduyu değil, sen kendini mimle.
Kurban olun, o çamurlu potine.