Postmodernist şiir (boya)

BOYA
Dün gece seni okumuştum
Açık kalmış yıldızlar başımda
Seni okumuştum,,, en güzel kitabımdın
Tiz opera tonu gibi düştün üstüme
Birden cazibesini kaybetti kelimeler
Ellerin...
Ellerin neden yüzümde değil?
Bir saksıya bahar mı aşılıyorsun?
Koca mevsimlerin küpelerinde dolaşıyorsun
Beş yıldır sokak lambaları yanmıyor dualarımın
Gönlümü bütün boyaların ruhuna açmıştım
Kendini gururun kaydına geçirme
İsmin geçmesin listesinde gururun
Üzülmeden,,, ürpermeden dolanmalısın gölgeme
Beş yıldır kuruyan nehirlerine uğramıyor ceylanlar mavilerimin
Dün gece çiçeklerin boya istedi dudaklarımdan
Kara kuru bir rica...
Saçları perişan,,,…
Çiçekler gözlerime bakıyor
Beş yıldır sakladığım
Tüm boyalarımı gülüşüne kullandım...
Çok defa kabil değil anlamak eylemleri
Çalakalem bir mazi özlemi pusulasız
Gözyaşının duvarlarında açılan ilk gedik
Korku ağları ile kuşatmak gerçekleri
Nedir gerçek?(!) Öz mü,,, daha mı derin(!)?
Ezberlenmesi bir anlık okunması zaman alıyor
Fi ilsiz cümleleri kalıplaştıran el boyası
Yılları devirdim boydan boya
Belki gelirsin diye açık kalmış yıldızlar başımda
Büyük ihtimalle beş yıl sonra bile bekliyor olacağım seni
Aynı istasyonda
Neyse,,, şimdi şarkı söylesin odaları hiçliğimin!
Selim Savaş Karakaş