Postmodern Yalnızlık Ve Arayış

Postmodern Yalnızlık Ve Arayış

Yum gözlerini,
unutarak zamanın postmodern yalanını!
İçinde aç,ruhun penceresinde.
Kirpiklerin kenetliyken ne görüyorsan odur.
Eskitemeyecekleri hakikat.
...
Bundan sonra aynı uzamı paylaşamayacaklarım!
ismini siz koyun;
Bu çoğul yalnızlığın.
Hergün,
aynı dünyada,
aynı ülkede,
aynı şehirde,
aynı mahallede,
ve hatta
aynı evde
günbegün yalnızlaşan insanlara
çareyi siz bulun.
Razıysanız eğer,
Bırakın aksın arka bahçenizde cehennem.
...
Kederimin maskesini örüyorum
yalnızlaşabilmek için onlar gibi.
Lakin tam şimdi,
kalemimin kırıkları buğularken yüzümü,
yön değiştiriyor tarih.
Emeğin boşa gittiği görülmemiş.
Sıvadım kollarımı hazırım
ama düşman o kadar çok ki:
Işık ve zifir gibi!
Yaşamak ve ölmek gibi!
Umut ve hüsran gibi!
Savaş ve barış gibi!
Aşk ve nefret gibi!
Senin ve benim gibi!
...
Tarihi yönünde azad etmek,
boşvermek en iyisi.
Zira mutluluk bile tadında kalmalı
ne önce ne de sonra!
keleği kalbe mayhoşu beyne zarar