Postmodern umut Şiiri - Serkan Sinan

Öyle parça parça edilmiş ki insanlık
Baktığında bir insan gibi görünür
Bakmak bile istemezsin artık
Eskiye özenirsin ama
Eskitilmiş bir hikaye anlatırsın gözlerinde
Nerde dersin nerde o eski günler

Kimin öfkesiyse bu bulaşan çok ağır
Ağırlandıkça kalmaları taşınmaz içinden
Büyüdükçe taşıman kolaylaşır
Ancak kusarsan kurtulursun
Kusması kekeme kokar öfkenin
Bakmayacaksın asla
Bakmanla baştan aşağı yayar bedenin

Postmodern cahiller
Sapına kadar moderniz biz diyorsunuz
Ötesi en ötesi postu delik deşik modernlik
Deliklere saklanmış saçma sapan yama yama umut
Umut umut var ya umut
Umut eski bir film kahramanı
Uzun metraj hem de en az kırk dakika
Umudumuz Şaban anca
Kalkıp bir sönse
Sönse de süpürsek ıslıksız bir rüzgarla
Gel git aya doğru
Belki de yeni umutlara doğru
...