Postmodern şiir (boşluk)

Boşluk

Aşk kalbin,,, bilgi aklın çelişkisiz boyut aşaması,
kuzu gibi evren evran salyasında
her türlü fikir ön sözsüz soluk gri bir travma,,,
bir iz, bir im kuyruklu çakıl taşları,
ekmek kırıntısını atmamıştım kuzgunlara.
Bir iz,
bir iz,,,
sevgili okurlarım bir ırmak,,, biriz!
Bir im,,,
bir im,,,
işte Martin,,,… boşlukta birim
Hangi göklerin boyutlarından sızmışım
Sızmış da düşmüşüm ocağına hiçliğin
Ayık ol!(?) Mutat değil kaplumbağa
Düştüm bahar kapılarının angst duvarlarına
Sadece düşümdün
Gölgemi yok etmeden ulaşamam gerçeğe
Zahirde batını görmek yola düşmekle olur
Sisifos çıkmazında kameranın gözü
Objektif düzen düzensizlikte gizli
Özgürlüğe mahkûmum
Mahkûm muyum (!)?
Duvarları hücremin façetalı
Hem en eski hem en yeni
Ulu bir dağ gibi sis salmış toprağa,,,…
Edebiyat tarihçilerine göz kırpıyor kelimelerim
Koşuyor, oynuyor dans ediyor gemisiz limanlarda…
Selim Savaş Karakaş