Postmodern Otobiyografi

Ben Veli Han Yılmaz.
Sigara içmem, ağaçları severim.
Kafamın içinde bir yerlerde durmaksızın akan bir kum saati var.
Sessiz ve engellenemez şekilde süzülüyor taneleri.
Evet, hissediyorum, zamanım azalıyor.
İşte ben, Veli Han Yılmaz, saati ve yeri belirsiz bir randevuya hazırlanıyorum.
Bilmek ister miyim bu gizemi, ondan da emin değilim.
Düşünüyorum, düşünmenin ötesindeki o anı bile,
Kafamda bir nehir gibi akıyor ihtimaller.
Ah, şu insanoğlu! Ne derinliklerde kayboluyor!
Her şeyde nasıl da anlam arıyor!
Ben, Veli Han Yılmaz, sonu belli, yolu belirsiz bir hikayenin baş karakteri…