Savururken postmodern firavun kanlı pençesini üzerimize,
Her sözü köhne ahlakıyla sansürlü ayrı bir küfür, ayrı bir öfke.
Bakışları tek bir insanın olmadığı hep aynı noktaya kitli,
O noktada tutuk nutkunu açan hep aynı nutuk,
Zulüm ele ayağa gelmiş ta karşımızda durur.
Elden ayaktan kesilmişlere bile acımasızca vurur,
Yer çatlasa da, gök delinse de artık acı su yağar yağmur,
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta