Postmodern bir şiir Sır

Sır

Yakışların tüter avuçlarıma kınasız
Donuyorum, aşk gece ve tipinin açık üstü
Maskelerin üzerinde ölü bakış ruhu
Suda akan italik ezmesi hayatım
İyilere taşınır nedensiz göç yolu
Ya da ölene kadar bin defa ölür aşk!
Yine düştüm harflerine kelimelerin
Yeşil bırakmışsın kalbinin kapılarını
Bu ne dikkatsizlik?
Dans etmeyi kurgula iki dudak arasında
Annene sor! Saçın bile kırılır umutsuzluktan
Akrep çeşmeden damlayan yelkovanı tetikler
Geleceksin belli ki ayazın nefesi açtı güneş
Doldu ateş böcekleri çayıma.
Bir sır vereyim mi ?
Korkma ölümden
Yaşanmamış hayallerin nefretinden kork!
Takılır ayağına kaçar yıldızlar çiçeklerinden
Kısmetsiz sokaklarında yarasa replikleri
Ağzında barut istilası karıncalanır muhabbetlerin.
Daim olsun kısır hislerin
Nasıl olsa bir gün çıkar yüreğim bu esaretten
Sörf yaparken kıvırcık yanaklarında mazi
Kırarım kitapların öğretemediği vuslat şarkılarını
Ezbersiz ayakların düşer bahçesine göğsümün
Severim sevmelerin bedel olsa da ömrüme
Yüzümde sörf izlerin kalın ve derin
Ateş yağmuru sırılsıklam yapışmış kaderime
Tuttum hassas dilini sirenler umrumda değil
Isıracağım.....

Selim Savaş Karakaş