Pösteki Şiiri - Ahmet Tuncer

Üç kıta dersen; hafsalam almazdı
At koşturmak, aklıma bile gelmezdi
Kulaklarım ısırırdı logaritma cetvelinden
Bir şairin nefesi yeterdi, fersahlamaya
Sabaha üç kala semerinden boşanır,
Semirirdi önüne ne varsa katıp hürriyet

Adresler sormaktan yorulan bu dudak
Bir kin kuşuna binip uçmak isterdi
Gemi azıya alıp, dışarının dışına
Salına salına binilen salıncaksa hayat
Ne yapacağımızı şaşırıp, apışırdık
Maşrapada gördüğümüz kaderimizse diye

Azat ettiğiniz bu zat, size ne verdi ki
Tüm maziniz geleceğinize müjdeci
Bir sihirli asa varsa aba altında
Bir katırın kaç kuşak yarını olur ki
Sizi kışkırtan şairin kendisi aynada sızar
Narsist bir baş ağrısıdır, derinden sızlar

Gençlik ve isyan ne kadar da yakışır birbirine
Aşk bir başka adıdır, başkaldırır alışılmışa
Kaç kere niyetlendiyse başını alıp gitmeye
O kadar kere vazgeçti, dizini kırdı oturdu.
İsyan etmek ama o da bir yere kadar

Delirmekten başka çare yoktur akla
Gaflet aranır pösteki sayarken bile bilhassa
Sonu bilinen bir oyundur yaşam dediğin
Bir biçare yol alırken felaha
Şartlar ruhu da yorar, kanadı da kırar.

Ahmet TUNCER