Postane ya da Gecikmezdi Bir Bahar

Postaneye uğramıştım bugün
İcralık bir borca dair
İş güç çelimsiz,
Bu sene de geç yaprak açtı ıhlamurlar
Tarihe dair ağaçlar takılıyor fikrime...

Bizim mahallede sansasyonel fikirler yenileniyor
Şarkılar baharı müjdeliyor
Bu aralar vakit demokrasi mahalli,
Parmak sallar gibi meydanlarda
Adamın biri yemin billah kitap sallıyor taharet eliyle...

Postane yemin yeri, elinde mavi bir banknot
Bir kadın, altı lirası cebinden, tam yüz lira yolluyor birine
Aklım bir kadının fikrine ilişiyor,
Kimeydi o tek kağıt kocaman liralar...

Güneş bu sene geç geldi,
Mayısın altısında baharı görmeden yaza yandı tenimiz
Gidebilecek çok yerimiz yok aslında
Postane bana da bahane...

Bilebileceğim her iklimi denedim
Yalnız ıslandım çoğunca
Hiç vaktinde gelen olmadı,
Gidenlerin gidişlerine akıl sır ermez demek ki...

Fikrime dar ağaçları işliyor
Sonra neden hiç ateş böcekleri konmaz avuçlarıma
İlle ölmek mi lazım gelir
Tedirgin oluyor insan
Sokakta bir başına düşünürken tedirgin oluyor insan...

Orta yaşında bir adam aynı kadını kaç kere sevebilir
Bütün günüm bunu düşünmekle geçti
Aklım bomboştu
Neyse ki akşam eve yüreğim dolu geldim...

Bir ev en az kaç metre kare olabilir
Olsa olsa yüz metre kare ve bir kaç yürek sığabilir bence
Sonra birden tedirgin bir ses içimden;
Sekiz bin beş yüz elli altı metre kare bir alan
Denize biraz nazır, hani yetim çocukları Armenin...

Hani Çanakkale geçilmezken o çocuklar buradaydı
Bir Armen çocuk yetim evi,
Satacak şey yoktu aslında
Ama bir karış toprak bin kere bir Armenin hatırasına yazılabilirdi...

Bir karış toprak, postanede bir kadın
Tam yüz lira yolluyor birine
Dozer kapıya dayanmıştır bu sabah,
Yoksa bu kadar gecikmezdi bir bahar...

Akşam eve varınca bildim
Çocuk yetim evi altı kıt'aya torunlar salmış,
Haber bültenlerinde bir adam
Sığıntı işte, ülkenin vicdanına sığınmış...

Lakin buyruk kesinmiş
Duyduğuma göre
Tapular birleştirilmiş ve ansızın bir sabah
Tuzla'da yıkılmış Armenin son sığınağı...