Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
derin anlamlar ve mesajlar içeren şiirinizi beğeniyle okudum, yüreğinize sağlık. saygı ve selamlarımla.
Kardeşim
KARDEŞİM
Kardeşim,
Seninle ben
Aynı dini paylaştık
Aynı dili konuştuk
Ve aynı atmosferde yaşadık.
Kardeşim
Tozlu yollarda
Soğuk pınarlarda
Kozalak topladığımız dağlarda
Üzüm yediğimiz bağlarda
Beraberdik.
Kardeşim
Emellerimiz birdi
Düşüncelerimiz
Savaşımlarımız
Bizi yazdı ozanımız.
Kardeşim
Nasıl oldu,ne oldu
Bir volkan patladı ortamızda
Sevgi,sevgimiz
Birlik,beraberliğimiz yıkıldı.
Dillere düştük.
Tut yerden kaldır yerine
Başına üşüştük.
Kardeşim
Dağılsın üşüşenler
Yine omuzlarımız birleşsin
Adımlarımız aynı atılsın
Beraber yürüyelim.
Yürümek için yol mu gerek?
İşte Atatürk yolu.
Birlik için güç mü gerek?
İşte Türklüğün kolu.
13.03.1982
Recep Uslu
Bu şiirde benden.
Yüreğinize sağlık hocam çok güzeldi saygılar kaleminiz daim ola
her mısraında ayrı bir mesaj olan çok güzel ve anlamlı bir şiir. kutlarım dost. selam ve sevgilerimle.
yüreğiniz dert görmesin güzel insan,anlamlı dizeleri beğeniyle okudum...tebrikler..
Balyoz
Her şeyi, yıkmak ve kırmak için, kullanırız balyoz
Kaynat suyunu iç, böbreklere iyi gelir, maydanoz
Ülkemde de, inşaatlarda kullanılır, adı ise balyoz
Doğu ülkelerinde, çok sevilir ve yenilir, salyangoz
Balyoz ismini bu araları, çok duyar olduk basından
Ülkede demokrasiyi yok edelim, girelim kapıdan
Ülkeyi istediğimiz gibi yönetelim, karargah dan
Nasıl olsa balyoz elimizde, kırıp da girelim bacadan
Balyoz, eski inşaatları yıkmak için hep kullanılır
Ülkem eski bir inşaat değil, neden darbe kullanılır
Vatanı yönetmeye kalkanların, üzerine niye çullanılır
Yapılan darbelerle, demokrasiler allanılıp pullanılır
Ecdadımızın yaptığı Fatih camisine, niçin bomba atılır
Bu vatan, kendini bilmeyen insanlara, niçin hep satılır
Halk gar yana getirilerek, cemaatin içine militan katılır
Bugüne kadar olduğu gibi, bu darbe planın da üzerine yatılır
23.01.2010
Fikret Gürsoy
ARAŞTIRMACI-YAZAR-ŞAİR-PROGRAMCI
Fikret Gürsoy
TEBRİKLER EFENDİM. 10+
Cumhuriyeti korumakmış! Bu zevatın herzesi.
Düşmana korku verecekken silahlar.
Cumhur-a namlusunu çevirmiş tanklar.
Önce bardan pavyondan buldukları keşleri,
Cübbe sarık giydirip şeyh yaptılar leşleri.
Laik, anti laik tanımsız kavramlar,
Çıkar ilişkisine malzeme tüm bunlar.
Ne yazık ki islamla şereflenen ülkemde,
Fişlenmekte bugün namaz kılan insanlar.
Bütün bu olanlar bir sonun yaygarası,
Bir panik havası korku paronayası.
Tarih unutmaz apoletli ihaneti,
Türkiye’me yakışmaz, postallı demokrasi
Değerli cesur yürek dost sizi yürekten alkışlıyorum.
Dönen dolapları, oynanan oyunları ibretle seyrediyo
rum. Milletiyle kavgalı, İnancıyla sorunlu ne idisi
belli olmayan bu paşacıklar kimin askeri acaba .
Sizi kutluyor şiiri listeme alıyorum
Oldukça anlamlı, ibretli ve düşündürücü tabi ki anlayanlara, anlamayanlara ne yapsan az. Tebrik ediyor tam puanımla kutluyorum.
Evet Muhterem Kardeşim. Tezgahlar aynen böyle kurulur. Allah sonumuzu hayır etsin. Güzel şiirinizi çok beğendim. Tebrikler.
Ustaca yazılmış bir paylaşım
kutlarım harikasınız....
harika olmuş böyle olmalı
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta